တူညီေသာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား
ဆရာဝန္ေျပးလာပါတယ္။ မိုးသဲသဲထဲကေန ေရစိုရႊြဲစြာနဲ႔ပဲ ခြဲစိတ္ခန္းနားထိ ေျပးလာပါတယ္။ သူေနာက္က်ေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မိုးကာ အကၤ်ီခြ်တ္လို႔ ခြဲစိတ္ခန္း ဝတ္ဆံု ဝတ္ဆင္လိုက္ပါတယ္။ ခြဲစိတ္ခန္းဝင္ခါနီးမွာပဲ လူနာရွင္ ကေလးငယ္ရဲ ႔ မိဘ မ်ားက ယခုလို လာေျပာပါတယ္။
"ခမ်ား ဘာလို႔ေနာက္က်တာလဲ။ ကေလး ေသရင္ က်ဳပ္တို႔ ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ေလးထားပါအံုး"
ဆရာဝန္ဟာ ေအးေဆးစြာနဲ႔ပဲ " ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ။ ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ အစုိးမရပါဘူး။ စိတ္ကိုယ္သာ ေအးေဆးထားပါ။ ခမ်ားတို႔ သားကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကယ္ဆယ္ေပးပါ့မယ္" လို႔ မ်က္ႏွာထားခ်ိဳသြားစြာနဲ႔ပဲ ေျဖျပီး ခြဲစိတ္ခန္း ဝင္လိုက္ပါတယ္။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေအာ္ပေရးရွင္း ဝင္ျပီးေနာက္ ခဲြခန္းက ျပန္ထြက္ လာေတာ့ ဆရာဝန္က
" ခမ်ားတို႔ ကေလး အသက္ရွင္ပါတယ္။ လပိုင္းအတြင္း မူလအေနအထားသို႔ ျပန္ေရာက္မွာပါ။ အေသးစိတ္ကို သူနာျပဳထံ ေမးျမန္း ႏိုင္ပါတယ္" လို႔ ျပံဳးျပံဳးရႊြင္ရႊြင္ပဲ ေျဖၾကားျပီး လွည့္ထြက္ သြားပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဆရာဝန္ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေအးေဆးေနရလဲဆုိတာ သိခ်င္လို႔ သူနာျပဳကို ေမးတဲ့အခါ မ်က္ရည္အနည္းငယ္ျဖင့္ ယခုလို ေျဖၾကား ပါတယ္။
"ဆရာ့ရဲ ႔ တစ္ဦးတည္းေသာ သားငယ္ေလး ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ကြယ္လြန္ သြားပါတယ္။ ဒီေန႔က ဇာပနေလ။ သားအတြက္ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ခဲ့လို႔ အသုဘ မွာေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္ရွိရမယ္လို႔ သူဆံုးျဖတ္ခ်က္ထားတာ။ အခု လူၾကီးမင္းတို႔ ကေလးငယ္ကလည္း အသက္န႔ဲလုျပီး ခြဲစိတ္ကုသေပးရမွာ ဆုိေတာ့ ဇာပနာ အခမ္းအနား မျပီးေသးပဲ သူေျပးလာတာပါ"
လင္မယားႏွစ္ဦး ဘာသံမွ မထြက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ ေျပာခဲ့မိတဲ့ " ကို္ယ္ခ်င္းစာ တရား မရွိဘူးလား" ဆုိတဲ့ စကားေလးကို ျပန္ အမွတ္ရရင္း -----
International news for myanmar
--
0 comments: